Prolog

*lekko edytowane 18.12.2020r.*

Maj, rok 2003

Obudziły ją promienie słońca wpadające do sypialni przez okno. Była wtulona w swojego narzeczonego i jeśli od niej by to zależało,  zostałaby w takiej pozycji do końca swojego życia. Rozejrzała się po pokoju. Wnętrze było bardzo przytulne. Błękitne ściany idealnie współgrały z meblami z jasnego drewna. Na półce stały ich wspólne, ruchome zdjęcia z wielu wycieczek i uroczystości. Zatrzymała wzrok dłużej na najnowszym z nich, które zostało zrobione miesiąc temu, tuż po tym, jak Draco jej się oświadczył na obiedzie u jej rodziców. Uśmiech sam pojawił się na jej twarzy na wspomnienie tego wydarzenia. 

Zerknęła na biały zegarek, który stał na małej szafce obok jej łóżka. Zbliżała się siódma, czyli trzeba było wstawać. Zerknęła na niego, jednak on nadal spał. Postanowiła, że skoro wstała wcześniej, a dzisiaj w pracy czekał go ciężki dzień, przygotuje mu śniadanie. Cicho wstała i na palcach wyszła z sypialni. Zeszła po schodach i skierowała się do kuchni. Była ona bardzo przestronna. Przeważał w niej kolor zielony, który idealnie komponował się z ciemnym drewnem. Postanowiła, że przygotuje naleśniki, ponieważ dawno ich nie jedli. Z reguły to Draco robił śniadanie, ponieważ wcześniej wstawał do pracy. Ona miała takie szczęście, że pracę zaczynała dopiero o 12:00. 

Kiedy naleśniki były już gotowe, nakryła do stołu i poszła obudzić swojego ukochanego. Na palcach zakradła się do łóżka i złożyła na jego ustach delikatny pocałunek. Kiedy blondyn otworzył oczy, szepnęła mu do ucha „Dzień dobry kochanie”. Tym razem to on chciał ją pocałować, ale ta szybko wybiegła z pokoju i zbiegła po schodach do kuchni. Draco od razu pobiegł za nią z uśmiechem na twarzy i jak tylko dogonił swoją narzeczoną wpił się w jej usta. Całowali się z pasją, ale kiedy zrobili przerwę na oddech, Hermiona powiedziała:

-Chodź, śniadanie stygnie – wskazując ręką na nakryty stół.

- Śniadanie może zaczekać  - odpowiedział blondyn i już zamierzał kolejny raz pocałować dziewczynę, jednak ta szepnęła mu do ucha:

-Dokończymy to wieczorem, a teraz siadaj, bo śniadanie stygnie – próbowała powiedzieć to poważnie, ale jak tylko jej spojrzenie skrzyżowało się ze spojrzeniem chłopaka, nie mogła się powstrzymać i zaczęła się śmiać. Po chwili dołączył do niej Draco i cały dom wypełnij się ich śmiechem. 

Kiedy przestali oboje usiedli przy stole i zaczęli jeść śniadanie jednocześnie rozmawiając o tym, co będą robić dzisiaj w pracy. Gdy skończyli jeść, blondyn zaproponował, że posprząta po posiłku, jednak Hermiona powiedziała, że dziś ona to zrobi, ponieważ on musi szykować się do pracy. Gdy właśnie wychodziła z kuchni, jej przyszły mąż schodził po schodach ubrany w idealnie skrojony garnitur i z teczką w ręce, jak przystało na pracownika Ministerstwa. Kiedy już miał wychodzić, pocałowała go na pożegnanie i pomachała mu zanim się teleportował. Nie zdążyła jednak nawet wejść na górę, kiedy ktoś zapukał do drzwi. Z uśmiechem podeszła do nich, myśląc, że może to Draco zostawił coś w domu. Jednak jak tylko zobaczyła kto przyszedł, z jej twarzy zszedł uśmiech. Za drzwiami stał nie kto inny, jak Lucjusz Malfoy.

********************

Prolog już za nami! Mam nadzieję, że się wam spodobał :) Bardzo proszę o komentarze, ponieważ dają one strasznie dużo motywacji i dzięki nim wiem, czy ktoś czyta moje wypociny oraz co powinnam poprawić ;)

Do kolejnego rozdziału!