Blog zawieszony

Tak jak widzicie w tytule posta, zawieszam bloga. Trudno jest mi to zrobić, ale tak będzie najlepiej. Jak pewnie już dawno zauważyliście, rozdziały pojawiają się niezwykle rzadko. Czasami nawet co miesiąc a ostatni był 1 maja, czyli prawie 3 miesiące temu. A posty nie były nawet bardzo długie.

2 sierpnia blog skończy 1 rok. Aż 1 rok! A ile przez ten czas dodałam rozdziałów? 11. Te statystyki mnie przerażają. A wyglądają tak tylko i wyłącznie przeze mnie. Od zawsze wiedziałam, że jestem osobą okropnie niesystematyczną i leniwą. Myślałam jednak, że w przypadku ff będzie inaczej. A jednak....

Nie zamierzam oczywiście kończyć opowiadania. Co to, to nie! Postawiłam przed sobą cel, aby je całe napisać i muszę tak zrobić. Niestety zajmie to o wiele więcej czasu niż na początku założyłam.

Jeśli chodzi o fabułę, to mam ją prawie całą zaplanowaną, co chwila przychodzą mi do głowy nowe pomysły. Tak samo jeśli chodzi o miniaturki. Ale za każdym razem gdy siadam przed komputerem i otwieram plik z rozdziałem, nie mam pojęcia co pisać. A jeśli już coś napiszę, to nawet mi się nie podoba. 

Nie wiem kiedy wstawię kolejny rozdział, ponieważ jutro wyjeżdżam na 2 tygodnie na obóz. Ale obiecuję Wam, że wstawię. Jak ma się takich wspaniałych czytelników jak Wy, to innej opcji nie ma.

Życzę Wam udanych wakacji!

Pozdrawiam,

Maggie Z.

Fragment rozdziału XII + informacja

                Stuk. Stuk. Stuk. Hermiona jak tylko usłyszała ten znienawidzony dźwięk, skuliła się jeszcze bardziej. Cała drżała i po jej policzkach spływały łzy. Nie wiedziała, ile już przebywa w kopalniach, ale stukot obcasów Johanny za każdym razem zwiastował cierpienie. Draco też nienawidził jej wizyt w celi. Śmierciożerczyni torturowała w okrutny sposób, którego nie powstydziłby się nawet sam Voldemort. Po nich ofiara nie miała nawet ochoty by żyć.

- Wyglądacie okropnie – oznajmiła brunetka na powitanie, zresztą zgodnie z prawdą. Ubranie szatynki było całe brudne i w niektórych miejscach porwane, a włosy składały się praktycznie z kilku wielkich kołtunów. Oczy miała przekrwione i podkrążone, za to skórę bladą jak u trupa. Blondyn nie prezentował się lepiej. Miał na sobie jakieś łachmany i całe jego ciało pokryte było w siniakach i strupach. Dodatkowo miał odsłoniętą całą lewą rękę, aby widoczny Mroczny Znak jeszcze bardziej pogarszał jego stan psychiczny. – Na pewno musicie być głodni – dodała z udawaną troską. – Travis, Theon, dajcie naszym gościom posiłek.

                Pomagierzy Johanny otworzyli skrzypiące drzwi od celi i podali więźniom po kilka jabłek. Miały im one starczyć na cały dzień. Nie były to jednak zwyczajne owoce. Część z nich sprawiała, że w umyśle ofiary pojawiały się zmienione wspomnienia. Powodowały one rozpacz i jeszcze większe poczucie samotności, odrzucenia, cierpienia, pogardy do samego siebie. I chociaż ani szatynka ani blondyn za wszelką cenę chcieli unikać tortur, to trawiący ich głód z reguły wygrywał. Nigdy jednak nie jedli, kiedy w pobliżu nich stała czarnowłosa kobieta. Robili wszystko, aby tylko nie dawać jej jeszcze większej satysfakcji.

- Nie chcecie jeść? – zapytała ze sztucznym smutkiem. – A może jesteście ciekawi, jak bardzo głupi i nieostrożni byliście? Wiem, że niczego bardziej nie pragniecie usłyszeć. Travis! Przynieś mi jakieś krzesło – rozkazała. Już po chwili jej służący wrócił z wygodnym krzesłem lewitującym niedaleko niego. Poplecznik brunetki był dość gruby i bardzo wysoki. Nie grzeszył rozumem i odznaczał się brutalnością. Za to Theon był szczupły i nawet dobrze zbudowany. Na pierwszy rzut oka wydawał się sympatyczny. Był jednak okrutny i uwielbiał znęcać się nad innymi ludźmi.

********************

Zdaję sobie sprawę z tego, że rozdział znowu nie jest na czas. Z całego serca Was za to przepraszam. Chociaż jest on już prawie cały napisany, to nie będzie opublikowany do 19 lipca na pewno, ponieważ jutro wyjeżdżam i wracam właśnie tamtego dnia.

Jeszcze raz Was bardzo przepraszam :( 

I oczywiście zapraszam do czytania miniaturki :)

Pozdrawiam i życzę udanych wakacji,

Maggie Z.